Page 3 of 4
-Փառատոնը երգի տոն է, և դրա ամենամյա լինելը հնարավորություն է տալիս բոլորիս իրար հետ կիսել տարվա մեր ամփոփագրերը` նոր երգերով, նոր ծանոթությունններով: Ունենք երիտասարդներ, ովքեր գալիս են կիթառ սովորելու, իրենց սիրո առաջին պոռթկումները երգի միջոցով արտահայտել են սովորում, շփվում են ավագ սերնդի հետ: Մենք նմանատիպ մի քանի օր ենք ունենում Սևանում: Այդ ընթացքում սերունդներին հնարավորություն է տրվում շփվել միմյանց հետ, սովորել միմյանցից: Անցած տարի ունեցել ենք նաև շատ հյուրեր, ովքեր եկել են դրսից և հատուկ այն ժամանակ, երբ պետք է լիներ փառատոնը: –Տասը տարի առաջ մշակույթի նախարար Հասմիկ Պողոսյանը հայտարարեց, թե պարտադիր չէ ամեն տարի հեղինակային երգի փառատոն անել՝ պարզաբանելով, թե դրանով արժեզրկում ենք այդ երեւույթը:
-Հա, այդ ժամանակ բավականին վրդովված էի և անդրադարձա այդ թեմային: Դա նույն բանն է, որ ասենք՝ եկեք հայերեն չխոսենք ամենուր, եկեք էրեխեքին թողնենք, որ օտար մշակույթով սնվեն: Փառատոնի ամենամյա պարբերականությունը հնարավորություն է տալիս, որ այդ սնունդը լինի մեր պատրաստածը՝ հայեցի, իսկական հայերենով գրված երգեր: Երեք թե չորս տարի առաջ տիկին Պողոսյանը հրապարակավ ասաց, որ ինքը սխալվել է: Կարծում եմ` այդքանը բավական էր, որ հետագայում այդ թեմային չանդրադառնանք: Հետագայում որոշեցինք, որ հեղինակային երգի առանձին հավաքածու պետք է պատրաստվի, քանի որ երկրորդ հավաքածուն արել էի առանց Մշակույթի նախարարության աջակցության: Երրորդին խոստացավ մասնակցել նաեւ մշակույթի նախարարությունը:
–Վերջին տարիներին չե՞ք դիմել Մշակույթի նախարարությանը՝ փառատոնի կազմակերպանն հովանավորելու համար:
-Գիտեք, ես կարծում եմ, որ Մշակույթի նախարարությունը խնդիր չպետք է ունենա հովանավորելու: Այն պետք է աջակցի, մասնակցի մշակութային իրադարձությանը: Կարծում եմ և հույս ունեմ, որ գոնե ինչ-որ փոքրիկ չափով նախարարությունն իր մասնակցությունը կունենա: Համենայն դեպս, բանավոր խոստում ունեմ։ Բավականին ծախսատար աշխատանք է, և ամեն տարի մենք փորձում ենք նախագծում ներառել նաև մանկատան երեխաներին: Հուսով եմ, որ այս տարի էլ հնարավոր կլինի այն իրականացնել: Եվ, առհասարակ, կարծում եմ, որ դա միայն Մշակույթի նախարարության խնդիրը չէ, բոլորինն է: Երբ մարդ իր սեփական ուժերի մի մասը հատկացնում է ընդհանուրի համար, այն դառնում է մեր ընդհանուր զավակը, որին բոլորով են մեծացնում:
–Բարդը կարո՞ղ է Հայաստանում միայն արվեստով գումար վաստակել, ապրել` առանց այլ գործով զբաղվելու:
– Ես մեծ հույսեր ունեմ, որ օրերից մի օր, երբ երգը մեծ պահանջարկ ունենա և լինի այդ հնարավորությունը` երգի միջոցով վաստակելու, միգուցե դա հնարավոր լինի: Մենք ունենք այդպիսի դեպքեր, մասնավորապես՝ Հախվերդյան Ռուբենի պարագայում. ինքն իր երգով է վաստակում: Իմ պարագայում, ամեն համերգից, եթե ինչ-որ բան էլ ստացվում է, ես շատ ուրախ եմ, որովհետև դա, ի վերջո, ինչ-որ չափով քո արածի փոխհատուցումն է:
Եթե օրերից մի օր այդ պահանջարկը ձևավորի ձեր սերունդը, արդեն պահանջատիրոջ կարգավիճակում չլցնի դահլիճները աղբով, այլ` ավելի որակյալ և հայեցի երաժշտությամբ, կարծում եմ` դա հրաշալի միջոց կդառնա երգահանի համար, և նա արդեն ուրիշ բանի մասին չի մտածի և կզբաղվի իր գործով:
-8 տարի առաջ ձեր տված հարցազրույցներից մեկում ասել եք, որ հեռուստատեսային մշակույթն աղետալի է: Փոխվե՞լ է ձեր կարծիքը:
Ամենալավ պարգևը սերն է․ Վախթանգ Հարությունյան - Page 3
