Վերջերս թարմացվել են

Մամուլը մեր մասին Հեղինակային երգը երաժշտությամբ փաթեթավորված պոեզիա է. armenpress.am

Հեղինակային երգը երաժշտությամբ փաթեթավորված պոեզիա է. armenpress.am

Արմենպրես
22 Հունվար, 2018

ԵՐԵՎԱՆ,  22 ՀՈՒՆՎԱՐԻ, ԱՐՄԵՆՊՐԵՍ: Երաժիշտ, բանաստեղծ, «Բարդ» ակումբի հիմնադիր Վախթանգ Հարությունյանը առաջիկայում պատրաստվում է թողարկել իր նոր՝ թվով յոթերորդ ձայներիզը: Սկավառակի, երգահանի ստեղծագործական կյանքի և երաժշտության մասին «Արմենպրես»-ի թղթակիցը զրուցել է արվեստագետի հետ:

-Երգահան եք, բանաստեղծ, գեղանկարիչ և ռեժիսոր: Ինչպե՞ս ծնվեց սերն արվեստի հանդեպ:

-Ինչպես երգը, այնպես էլ նկարչությունն ինձ համար ինքնադրսևորման շերտեր են: Երբ խոսքի հնարավորությունը կամ լռության ինչ-որ մի բաժին հասունանում է, զգացածս երբեմն արտահայտվում է գույներով, և սկսում եմ խաղալ դրանց հետ: Այնպես որ, դա չի կարելի գեղանկարչություն կոչել, ավելի շատ՝ ինքնադրսևորման միջոց:

Փախչում եմ «արվեստ» բառից: Արվեստ… Չգիտեմ՝ ի՞նչ է այն իրենից ներկայացնում: Հավանաբար, այն ամենն, ինչ դու այսօր ունես, և դա ինչ-որ դրսևորման միջոցով ավելի լավն է քեզ դարձնում, կարելի է կոչել արվեստ: Եթե դա նաև այլ մարդկանց հնարավորություն է տալիս ավելի լավը դառնալ, ուրեմն դա նույնպես արվեստի դրսևորում է, և այն կարելի է հանրայնացված համարել: Բնավ կարևոր չէ, թե ինչ աշխատանք ես դու կատարում. կարելի է շատ գեղեցիկ փոս փորել, և դա էլ համարել արվեստի գործ, քանի որ այդ ընթացքում դու ավելի լավն ես դառնում:

-Ինչո՞ւ կիթառ:

-Դա այն գործիքն է, որը լռության հետ ուղղակի կապ ունի: Կան շատ երաժշտական գործիքներ, որոնք իրենց հնչյուններով բեկում են լռությունը. կիթառն ասես փաթեթավորում է լռությունն ու միջավայր ստեղծում խոսքի համար: Ի դեպ, ֆիզիկայում կիթառի հնչյունները մարդու սրտի բաբախի հետ նույն դիապազոնում են գտնվում. գուցե դա է պատճառը, որ այն սրտակից բարեկամ է:

-Ասում են՝ երաժշտությունը սերտում են դասասենյակներում, երաժիշտ են դառնում  հրապարակներում: Դուք ինչպե՞ս եք երաժիշտ դարձել:

- Առաջին հերթին երաժշտությունն ինձ համար հարցականների տարածք է, որոնց ետևից եմ գնացել: Հավանաբար, երաժշտության միջոցով ինքս ինձ եմ ցանկացել բացահայտել: Այն հանրայնացնելու միտում կամ ցանկություն երբեք չեմ ունեցել:

Ստեղծագործում եմ, քանի որ չեմ կարող դա չանել: Երբ պարզվում է, որ արածդ միայն քոնը չէ, դու փորձում ես այն ավելի ճիշտ մատուցել: Վերացական ասեմ. երբ գետի ջուրը սարերից հոսում է ներքև, իր հետ տիղմ, քարեր է բերում, բայց խմելու համար մենք ջուրն անպայման մաքրում ենք, թողնում ենք, որ այն հանգստանա, նոր խմում ենք: Այդպես էլ երգն է, բանաստեղծությունը: Դու պետք է մաքրես այն, իսկ «հրապարակում» կլինի դա, միայն մի զույգ աչք կհետևի, թե հազարավոր՝ էական չէ: Ցանկացած դեպքում մարդու սրտին հասնելն ամենակարևորն է:

- Մի առիթով նշել եք, որ ձեր երաժշտության վրա մեծ ազդեցություն է թողել հեղինակ կատարող Բուլատ Օկուջավան, որի երգերում բացահայտվում են մարդը, աշխարհը, ճշմարտությունն ու աստվածայինը: Դուք ձեր ստեղծագործություններում շեշտն ինչի՞ վրա եք դնում, ի՞նչ եք բացահայտում:

-Կանխավ չեմ որոշում, թե ինչի մասին եմ գրելու: Ինձ հուզող հարցականների խմորման արդյունքում ձևավորվում է այն, ինչ գրում եմ: Եթե դա սիրո քնարական շարքն է, ապա պետք է տոգորված լինես նման զգացողություններով, տարված լինես, նման հուզական ֆոնում լինես, որ այդ հույզերի արդյունքում ծնվեն սպասման, բաժանման, կորստի և այլ երևույթների մասին երգեր: Ես ինձ չեմ կարող կոչել քնարական երգահան, քանզի ունեմ շարք, որը միտված է հասարակության խնդիրներին: Այդ երգերում, ինչպես հայելու մեջ, արտացոլվում են այն արատավոր և ոչ արատավոր երևույթները, որոնք մեր հանրությունն ախտի տեսքով կրում է: Համերգների ժամանակ հարյուրավոր երգերից ընտրում եմ երեսունը, որոնք ինձ այդ պահին իսկապես հուզում են: Ազնիվ եմ իմ գործում և, այսպես ասած, ոչ մի ձևաչափով պատվեր չեմ կատարում:

-Բոլոր ժողովուրդների համար էլ երգը, երաժշտությունը կարևոր պահանջմունք են: Ըստ ձեզ՝ մեր հասարակությունը հեղինակային երգի պահանջ ունի՞:

-Հեղինակային երգը երաժշտությամբ փաթեթավորված պոեզիա է: Կարող է նաև  մարգարեական լինել, այսինքն՝ այն, ինչ միտված է գալիքին, ինչը կարող է մեր իրականությունը դառնալ և հնչում է այսօր: Վաղվա մասին երաժշտությունը, խոսքը հաճախ կարող է չհասկացվել: Մենք հեշտ ենք ընկալում այն, ինչ արդեն իսկ ապրված է ու կարծրացած: Հեղինակային երգը խնդիր ունի բացել այն շերտերը, որոնք այսօրվանից մեզ տանում են վաղը: Այն ասես  հող է նախապատրաստում, որը ապագայում պետք է ծիլ տա: Եթե այն այդպիսին չի, ապա արվեստ կոչելու իրավունք չունես: Արվեստը չպետք է միշտ հաճոյանա քո քիմքին, այն կարող է նաև դառը լինել:

-Անդրադառնանք «Բարդ» ակումբին, որը հիմնադրել եք 2008 թվականին: Ովքե՞ր են ակումբի անդամները, ակումբի ունկնդիրները:

-Մեզ մոտ գալիս են բացառապես նրանք, ովքեր իրականությանն առերեսվելու վախից արդեն ձերբազատվել են կամ այդ ճանապարհին են: Երեք ժամ համերգ, որի թեմատիկան տարբեր է: Երգում ենք հայրենասիրության մասին, Կարեն Մամիկոնյանը կատարում է գործեր տականք հարևանների մասին, Էդվարդ Զորիկյանը` մարդաբանական այգու, Երևանին երգեր է ձոնում Քրիստ Մանարյանը:

Եթե փորձենք հասկանալ, պատրա՞ստ է, արդյոք, հասարակությունը հեղինակային երգին, ասեմ, որ այն անակնկալ է, հաճելի ստրես: Ես հենց այնպես չասացի առերեսվել: Մենք հաճախ մեր ինքնության հետ բախվելու խնդիր ունենք, հասարակության բոլոր ախտերը հաճախ չենք տեսնում, թաքնվում ենք, բայց մեզանից յուրաքանչյուրն իր մեղքի բաժինն ունի դրանում: Ակումբն անկեղծ հարթակ է, որը միտված է մարդու տեսակի բացահայտմանն ու գեղեցիկին: Մեր համերգներից մարդիկ բարիացած են տուն գնում:

-Կա՞ն ծրագրեր, որոնք պատրաստվում եք կյանքի կոչել մոտ ապագայում:

-Աշխատում եմ նոր, թվով 7-րդ ձայնասկավառակի թողարկման վրա: Հավանաբար, այն կկոչվի «Հարազատ ստվերներ»: Հիմա մշակում եմ 11-րդ երգը և հուսով եմ, որ հաջորդ ամսվա կեսին կավարտեմ աշխատանքները և մենահամերգով հանդես կգամ:

-Իսկ հեղինակային ֆիլմ նկարահանելու միտք ունե՞ք:

-Եթե երգ գրելիս ես եմ ու ես, ապա ֆիլմի դեպքում շատերին է պետք ներգրավել աշխատանքի մեջ: Կան մի քանի սցենարներ, որոնք դեռ չեմ ամփոփել ու չեմ արել դա: Հենց վերջակետ դնեմ սցենարին, սկսելու եմ ինձ տանջել, որ այն չիրականացրեցի: Հիմա միայն սկավառակն ամփոփելու մասին եմ մտածում, հետո կհավաքեմ ուժերս ու այլ բաներ կանեմ: Պետք է լծվել նաև հեղինակային երգի փառատոնի անցկացմանը: Ամռանը բարդ երաժիշտներով գնում ենք քաղաքից դուրս, վրանային քաղաք ստեղծում ու համերգներ տալիս: Այս տարի գուցե գնանք Ծաղկաձոր, հետո Սևան, հետո էլ համերգ կտանք Երևանում: Այդ ամենն իրականացնելու ենք հունիս, հուլիս, օգոստոս ամիսներին:

Հարցազրույցը` Անժելա Համբարձումյանի

Լուսանկարները` Տաթև Դուրյանի

Նյութի սկզբնաղբյուր

 

AddThis Social Bookmark Button
 
Կայքում են
We have 79 guests online

Մամուլը մեր մասին
Վարդան Գալստյանը՝ Բարև երկիր հաղորդման հյուր

Վարդան Գալստյանը՝ Երկիր Մեդիա  հեռուստաընկերության "Բարև, Երկիր" հաղորդման հյուր

 
Արմեն Ադամյանը՝ ATV Առաջին ծրագրի առավոտյան ծրագրի հյուր

Արմեն Ադամյանը՝ Առաջին ծրագրի առավոտյան ծրագրի հյուր, 26․06․2019

 
Bac tv. Արմինե Հայրապետյան

Bac tv. Արմինե Հայրապետյան․ Հեղինակային երգը իրոք պոեզիա է․․․

 
Առավոտը Շանթում` Հուսո Առագաստ 2019-ի մասին

Ռուբեն Քամալյանը հյուրընկալվել է Առավոտը՝ Շանթում ծրագրին
17.06.2019

 
bac tv. էդուարդ Զորիկյանը Համլետ Ղուշչյանի հյուրն է

Bac tv. էդուարդ Զորիկյան․ Հեղինակային երգը իմ առաջին սերն է․․․
8․06․2019

 
Առաջինի հյուրն է Վախթանգ Հարությունյանը

"Հուսո առագաստ-2018". նախապատրաստական աշխատանքները լուսաբանում է Առաջին ալիքը
22.06.2018

 
Ամենալավ պարգևը սերն է․ Վախթանգ Հարությունյան

journalist.am, 26/03/2018

 

 
«Ստվերները հաճախ ամենահարազատն են»

bravo.am-ը լուսաբանում է․
Վախթանգ Հարությունյան, 2․03․2018

 

 
Հեղինակային երգը երաժշտությամբ փաթեթավորված պոեզիա է. armenpress.am
Արմենպրես
22 Հունվար, 2018
 
«Ճեղքվող լռություն» համերգի անդրադարձը

Սիրով ներկայացնում ենք Բոհեմ համույթի՝ Վրաստանում կայացած համերգի անդրադարձը,

 
Աջակից

Place Your ad here!