Եթե փորձենք հասկանալ, պատրա՞ստ է, արդյոք, հասարակությունը հեղինակային երգին, ասեմ, որ այն անակնկալ է, հաճելի ստրես: Ես հենց այնպես չասացի առերեսվել: Մենք հաճախ մեր ինքնության հետ բախվելու խնդիր ունենք, հասարակության բոլոր ախտերը հաճախ չենք տեսնում, թաքնվում ենք, բայց մեզանից յուրաքանչյուրն իր մեղքի բաժինն ունի դրանում: Ակումբն անկեղծ հարթակ է, որը միտված է մարդու տեսակի բացահայտմանն ու գեղեցիկին: Մեր համերգներից մարդիկ բարիացած են տուն գնում:

-Կա՞ն ծրագրեր, որոնք պատրաստվում եք կյանքի կոչել մոտ ապագայում:

-Աշխատում եմ նոր, թվով 7-րդ ձայնասկավառակի թողարկման վրա: Հավանաբար, այն կկոչվի «Հարազատ ստվերներ»: Հիմա մշակում եմ 11-րդ երգը և հուսով եմ, որ հաջորդ ամսվա կեսին կավարտեմ աշխատանքները և մենահամերգով հանդես կգամ:

-Իսկ հեղինակային ֆիլմ նկարահանելու միտք ունե՞ք:

-Եթե երգ գրելիս ես եմ ու ես, ապա ֆիլմի դեպքում շատերին է պետք ներգրավել աշխատանքի մեջ: Կան մի քանի սցենարներ, որոնք դեռ չեմ ամփոփել ու չեմ արել դա: Հենց վերջակետ դնեմ սցենարին, սկսելու եմ ինձ տանջել, որ այն չիրականացրեցի: Հիմա միայն սկավառակն ամփոփելու մասին եմ մտածում, հետո կհավաքեմ ուժերս ու այլ բաներ կանեմ: Պետք է լծվել նաև հեղինակային երգի փառատոնի անցկացմանը: Ամռանը բարդ երաժիշտներով գնում ենք քաղաքից դուրս, վրանային քաղաք ստեղծում ու համերգներ տալիս: Այս տարի գուցե գնանք Ծաղկաձոր, հետո Սևան, հետո էլ համերգ կտանք Երևանում: Այդ ամենն իրականացնելու ենք հունիս, հուլիս, օգոստոս ամիսներին:

Հարցազրույցը` Անժելա Համբարձումյանի

Լուսանկարները` Տաթև Դուրյանի

Նյութի սկզբնաղբյուր